FAQ

Szczegółowe informacje na temat przygotowania do konkretnego zabiegu znajdziesz w zakładce danego zabiegu.


Konieczne badania potwierdzające ogólny dobry stan zdrowia.
Ogólny stan zdrowia musi być dobry. Mogą współistnieć przewlekłe choroby, ale muszą być dobrze kontrolowane i konieczna jest opinia lekarza leczącego, że choroba nie stanowi przeciwwskazania do operacji.

Wyniki badań i konsultacje należy dostarczyć do sekretariatu kliniki na 14 dni przed terminem zabiegu (w formie maila lub faksu);

1. Grupa krwi (każdy zabieg niesie za sobą ryzyko konieczności przetoczenia krwi)
2. Morfologia krwi + rozmaz
3. OB lub CRP (może wykryć stan zapalny w organizmie człowieka, który nie ma żadnych objawów);
4. APTT, INR (układ krzepnięcia krwi)
5. Sód, Potas
6. Glukoza (w celu wykrycia ewentualnej ukrytej cukrzycy)
7. Kreatynina (ocena funkcji nerek)
8. AgHBs, AgHCV, (HIV na życzenie pacjenta) (w celu wychwycenia pacjentów, którzy mogą być zakaźni dla innych)
9. Badanie ogólne moczu
10. RTG klatki piersiowej (jako badanie przesiewowe chorób płuc, warto wykonać co kilka lat nawet gdy nie ma żadnych objawów ze strony płuc);
11. EKG (ważne u pacjentów po 40 roku życia, w tym czasie zaczynają się pojawiać choroby układu krążenia);
12. USG piersi i/lub mammografia (przed każdym zabiegiem na piersiach)

Inne badania w zależności od stanu zdrowia pacjenta;

1. Na zabieg w narkozie należy zgłosić się 6 h na czczo;
2. Przed przybyciem do kliniki wziąć prysznic, umyć włosy, zmyć makijaż, zmyć lakier z paznokci, nie smarować ciała żadnymi kosmetykami;
3. Zakaz wykonywania operacji w czasie ciąży. Dla pewności wskazany test ciążowy tuż przed operacją;
4. Nie wskazane wykonywanie zabiegu w czasie miesiączki i tuż przed (głównie operacje piersi);
5. Nie wolno wykonywać zabiegu w trakcie infekcji (chory ząb, przeziębienie, opryszczka, itp.);
6. Przed zabiegiem należy odstawić: 1. Suplementy diety na 1 miesiąc przed (mają nieprzewidywalny wpływ na krzepnięcie krwi i na znieczulenie); 2. Leki zmniejszające krzepliwość krwi (leki z kwasem acetylosalicylowym, np. Aspiryna na 2 tygodnie przed); 3. Leki zwiększające krzepliwość krwi (najczęściej to leki antykoncepcyjne);
7. Leki przewlekle stosowane z powodu chorób towarzyszących (np. nadciśnienie tętnicze, niedoczynność tarczycy) należy cały czas przyjmować (nie wolno ich samemu odstawiać przed operacją);
8. Wyjście z kliniki wskazane w towarzystwie osoby towarzyszącej;
9. Po zabiegu w znieczuleniu ogólnym konieczność pozostania w klinice kilka h – wyjście do decyzji lekarza; Rekomenduje się pozostanie w klinice do następnego dnia;
10. W dniu zabiegu nie jest wskazane prowadzenie auta, ani obsługa urządzeń;
11. Stosowanie się do powyższych zaleceń zmniejsza ryzyko operacji.

Przed każdą operacją w asyście lekarza anestezjologa wymagana jest konsultacja anestezjologiczna. Lekarz anestezjolog ocenia i waży ryzyko związane z operacją w narkozie i podejmuje ostateczną decyzję o możliwości wykonania znieczulenia ogólnego w danym konkretnym przypadku.

Ryzyko związane z narkozą:

Objawy uboczne i powikłania związane z zabiegiem w narkozie: można je podzielić na bardzo częste (1 na 10); częste (1 na 100); rzadkie (1 na 1000); bardzo rzadkie (1 na 10 000) i wyjątkowo rzadkie (1 na 100 000);

Bardzo częste i częste: 1. Nudności i wymioty (mogą być spowodowane lekami; zwykle są łagodzone przez leki przeciwwymiotne, mogą trwać kilka h; a nawet kilka dni); 2. Ból gardła (wynika z obecności w czasie operacji rurki intubacyjnej; trwa kilka h do kilku dni; jest łagodzony przez leki do ssania i płukania gardła); 3. Splątanie, zaburzenia widzenia (mogą wynikać z działania leków do narkozy; mogą trwać kilka h); 4. Dreszcze (mogą być wynikiem wychłodzenia organizmu w czasie operacji, działania stresu i niektórych leków); 5. Ból głowy (może wynikać z samego zabiegu, leków, stresu, niedowodnienia; zwykle ustępują po kilku h; dobrze leczą się typowymi lekami przeciwbólowymi; jeśli się utrzymują wymagają dalszej diagnostyki i leczenia); 6. Swędzenie (może być reakcją na leki przeciwbólowe, np. morfina; może być reakcją na szwy, na środki dezynfekcyjne; swędzenie ustępuje po zastosowaniu innych leków); 7. Ból w innej okolicy niż operowana (zwykle w okolicy, gdzie występowały wcześniej bóle, np. bóle pleców; mogą one wynikać z długotrwałego nieruchomego leżenia na twardym stole operacyjnym); 8. Ból w miejscu wstrzykiwana leków (wstrzyknięcie leku domięśniowe i dożylne może w tej okolicy powodować ból); 9. Zasinienia, obrzęk i bolesność w miejscach wstrzykiwania leków; 10. Splątanie/ ubytki pamięci – jest to częsty objaw u ludzi starszych (zwykle jest to przejściowe ale może też trwać kilka dni lub tygodni);

Rzadkie objawy uboczne i powikłania związane z narkozą: 1. Infekcja dróg oddechowych prowadząca do niewydolności oddechowej (występuje częściej u palaczy i u pacjentów z chorobami płuc, np. astmą); 2. Problemy z pęcherzem moczowym (zdarzają się problemy z oddawaniem moczu po narkozie; czasami wymaga to cewnikowania pęcherza moczowego); 3. Depresja oddechowa (zbyt płytkie oddychanie spowodowane działaniem leków anestezjologicznych lub leków przeciwbólowych); 4. Uszkodzenie zęba, wargi lub języka w czasie intubacji (występuje to przy trudnych intubacjach w przypadku zesztywnienia stawów żuchwy, krótkiej i sztywnej szyi w przypadku innych przeszkód anatomicznych); 5. Pogorszenie się stanu chorób przewlekłych, które pacjent miał przed operacją (o wszystkich obecnych i przebytych chorobach powinien być poinformowany anestezjolog przed operacją; choroby te musza być dobrze kontrolowane; najczęstsze to: nadciśnienie tętnicze, choroby serca, udary, cukrzyca, choroby tarczycy); 6. Świadomość w trakcie zabiegu (zwykle pacjenci pamiętają okres tuż przed i tuż po zakończonym zabiegu – to normalne; zdarza się, że pacjenci twierdzą, że pamiętają coś z samej operacji); 7. Zakrzepica żylna i zatorowość płucna (każdy zabieg w narkozie, trwający powyżej 2 h, związany z unieruchomieniem w łóżku, szczególnie u osób starszych jest związany z większym ryzykiem zakrzepicy żylnej; można to ograniczyć poprzez podawanie profilaktycznie leków przeciwzakrzepowych, ale leki te zwiększają ryzyko powikłań w postaci krwiaka, co w chirurgii plastycznej może zniweczyć wynik operacji, a więc stosowanie tych leków nie jest rutynowe tylko należy je indywidualizować);

Bardzo rzadkie i wyjątkowo rzadkie objawy uboczne i powikłania związane z narkozą: 1. Uszkodzenie gałki ocznej (w trakcie zabiegu dochowuje się szczególnej ostrożności w celu ochrony oka – specjalne kropelki, zaklejanie plasterkami, ale istniej możliwość zacieku do oka środka dezynfekcyjnego co spowoduje podrażnienie rogówki; leczenie to kropelki do oczu); 2. Ciężkie uczulenie na leki (wyjątkowo rzadko dochodzi do bardzo ciężkich reakcji alergicznych, które mogą prowadzić nawet do zgonu; przed zabiegiem należy podać wszystkie alergie); 3. Uszkodzenie nerwów (niedowład lub zaburzenie czucia) może do tego dojść w trakcie znieczulenia regionalnego (podawanie igłą leków w okolicę nerwu lub w wyniku przewlekłego ucisku w czasie operacji); objawy zwykle ustępują samoistnie w czasie kilku tygodni lub miesięcy; 4. Zgon z powodu narkozy – szacuje się, że w Wielkiej Brytanii są to pojedyncze przypadki na milin operacji – powodem jest wystąpienie kilku powikłań równocześnie; 5. Awaria urządzeń anestezjologicznych.

Wygląd blizny poprawia się minimum do 1 roku od zabiegu; na samym końcu blizna staje się blada i traci różowy kolor, wcześniej staje się miękka, elastyczna, uzyskuje poziom i strukturę okolicznych tkanek.

Dbanie o ranę i bliznę:

Do zdjęcia szwów nie stosować żadnych maści na bliznę;

Po zdjęciu szwów natłuszczanie blizny przez około 1 tydzień (2x na dobę Dermosan, Linomag, Alantan lub inna obojętna maść kupiona w aptece);

Nie stosować makijażu na bliznę do czasu pełnego zagojenia się rany – w praktyce to około 1 tydzień od zdjęcia szwów. Wtedy gdy wzdłuż blizny nie ma już żadnego strupka.

Po tygodniu natłuszczania maści silikonowe minimum 2 miesiące lub plastry silikonowe jeśli są możliwe do zastosowania;

W niektórych przypadkach inne maści na blizny w zależności od stanu miejscowego;

Bliznę należy chronić przed promieniowaniem uv przez minimum 1 rok od zagojenia się ran;

W przypadku tworzenia się blizny przerostowej lub bliznowca (keloid) – patrz korekta blizn